Vaak lezen we en krijgen we een preek door een verkeerde bril. Ik geloof dat als we de bijbel echt willen begrijpen, we hem moeten gaan lezen door een Joodse bril. Tenslotte wil ik u nog een klein persoonlijk getuigenis doorgeven. De mensen die mij kennen weten dat ik soms zeer terughoudend en voorzichtig ben met dingen die nieuw en vreemd voor mij zijn. Ik pas dan de tekst van Paulus toe: onderzoek alles en behoud het goede.
Zo ook toen ik over het fenomeen Goudstof hoorde in de charismatische beweging. Ik was zeer sceptisch en zag er geen enkel bijbels nut in. Met mijn verstand had ik een “verstandig” besluit genomen dat ik hier niet in geloofde. Totdat ik tijdens een charismatische conferentie achter onze stand stond om cursisten te werven voor onze bijbelse dans- en vlaggenschool Jemima. Ineens zag iedereen goudstof op mij zitten en het meeste zat op mijn handen. Ze zeiden; “Meneer, meneer, u zit helemaal onder het goudstof”. “Dat kan wel zijn” antwoordde ik, maar ik geloof er toch niet in”. Ik ging naar het toiletten om mijn handen te wassen maar de goudstof bleef terug komen. Ik veronderstelde dat het van de gouden vlaggen kwam die op onze kraam lagen. Toen ik ’s avonds thuis kwam, plofte ik neer op de bank tot mijn dochters opgewonden begonnen te roepen: “pap, pap, er zit een groot stuk goud boven je oog”. Ik ging naar de spiegel om naar mijn gezicht te kijken en warempel daar zag ik het ook een splinter goud van een mm of 4/5. Ik besloot het stukje goud in een plastic afsluitbaar doosje te doen, zoals je dat hebt om scheermesjes op te bergen en zo snel als ik kon mee te nemen naar de juwelier voor onderzoek. Misschien had de organisatie van de conferentie wel iets vanuit het plafond naar beneden laten strooien om zo de boel te bedotten. De volgende dag waren we bij kennissen en ik vertelde over dit vreemde voorval. Ik had het doosje meegenomen om het hen te tonen. Maar toen ik het opende was het leeg. Dit terwijl iedereen getuige was geweest dat ik het erin had gedaan en niemand er meer aan had gezeten. Mijn hersenen begonnen op volle toeren te draaien en de enige, logische verklaring leek dat het dus wel bovennatuurlijks moest zijn geweest, maar niets wees erop dat het van God was. Duskon net zo goed van de duivel zijn. De volgende dag stond ik vroeg achter de kraam terwijl er een Joodse broeder (met kipa op) mij toekwam met een verdacht brede glimlach op zijngezicht. U weet wel zo’n glimlach van oor tot oor. Zodat je je afvraagt of dat niet gevaarlijk is om zo te glimlachen. Voor je het weet valt je gezicht in twee delen. Hij liep regelrecht op mij af en zonder dat ik iets gezegd of gevraagd had zei hij: “Volgens mij heb jij ergens een probleem mee”. “Dat klopt” zei ik, zonder maar iets te verraden, ik heb ens meer dan één probleem. Hij zei: “jij hebt een goudstof”. Nu was het haast mijn gezicht dat in twee delen viel, want mijn mond stond open van verbazing. “Hoe weet jij dat? vroeg ik hem verbaasd. “Van Adonai” antwoordde hij nog steeds met die irriterende glimlach op zijn zelfverzekerd gezicht. “Jij niet dan?” vroeg ik hem twijfelend terwijl ik langzaam de vloer van zelfvertrouwen onder mij voelde verbrokkelen. “Nee, hoor! Maar weet je wat jouw probleem is? Dat je niet onze cultuur kent. God is de God van Abraham, Izaak en Israël en als Hij gaat spreken en handelen, dan zal Hij dat op een Joodse wijze doen. Nu is het een gebruik dat in rijke Joodse families de vader van de bruid, zijn dochter met goudstof bestrooit voordat ze naar het altaar gaat. Dus als de Eeuwige met goudstof begint te strooien betekent dat niets anders dan: maak je klaar mijn bruid, mijn lieve dochter, want je bruidegom staat te wachten. Gemeente van God reinig je en heilig je. Ja trek je bruidsgewaad aan”. Ineens herkende ik die glimlach. Het was de glimlach van de Vader die weer eens een pleziertje had omdat Hij zijn hardleerse zoon Immanuel Livestro lekker tuk had. Ik kan u vertellen dat ik vanaf die dag geen enkele moeite me met goudstof. Dit is de wijze hoe de Vader met mij omgaat. sceptici onder u tenslotte nogmaals een getuigenis. O joodse humor.
uit Hé chisten, je wortels zijn joods van Immanuel Livestro